Wiem

Dziękuje wszystkim, postaram się zmienić styl, na
lepszy nowy z poprawkami.

Maćku, poruszasz swoim opowiadaniem o życiu. Nikt nie
ma prawa nad nikim się znęcać. Nie musisz być kozłem
ofiarnym. Trzeba koniecznie stawić temu czoło. Jeśli
rzeczywiście jest tak, jak piszesz, co na to rodzice,
nauczyciele? Może warto porozmawiać z psychologiem?
Również nie przebywaj zbyt długo w towarzystwie
nieżyczliwych ludzi. Znajdź sobie kogoś, przed kim
mógłbyś się wyżalić. To bardzo pomaga.
Proponowane poprawki nanieś do swojego tekstu, bo one
czegoś dobrego uczą. Jeśli uważasz, że to zbyteczne,
być może jesteś uparty, nie mając racji i stąd m.in.
te problemy z rówieśnikami.
Pozdrawiam Cię serdecznie, życząc powodzenia!
Pamiętaj, tylko się nie załamuj!

Powyższy utwór, to znów nie wiersz, nie poezja, a
jedynie proza (życia). Pisana stylem
notatnikowo-licealnym.

Mariat.

Twoje dobre rady na nic się zdadzą, ponieważ Maciek
niczego nie bierze do serca i niczego nie poprawia w
swoim pisaniu. Wielu się starało pomóc Maćkowi, ale
ten zawsze to ignorował. Zobacz zresztą w komentarzach
pod jego poprzednimi notatkami. Sama nawet próbowałem
coś pomóc, ale nic.

Mariat daleka droga, gramatyka, interpunkcja, to mój
MANKAMENT, bardzo dziękuje, Krzysiek ma rację bardziej
proza chyba, ale robię swoje i NIE przestanę. Gabi
dzięki i wzajemnie.

Smutny wiersz Maćku.
Dobrze, że piszesz.
Uwierz w Świat, uwierz w Ludzi,
uwierz w wszystko co radość budzi.
Miłego, dobrego dnia. Pozdrawiam serdecznie:)))

Po co się znowu zakochiwałem? Znów to samo, żyje w
biedzie,
= żyję / ęęę, bo w 1 osobie liczby pojedynczej jest
"ę" = ja żyję, a w 2 osobie = |"e"| on żyje.

widzisz ile jeszcze przed Tobą, ale wiem, że sobie
poradzisz.

To ja Ci powiem, albo raczej podpowiem jak i co
zrobić, żeby wiersze były bardziej lubiane przez
czytelników. Postaraj się tak dobierać rymy, żeby nie
były tak bardzo gramatyczne.
Tu masz rymy wewnętrzne i chwała za nie
(lubiany/pomijany), ale one są 'be'. Byłyby cacy,
gdyby np. rym był dobrany lubiany/organy,
pomijany/altany, i to jeszcze nie szczyt marzeń, ale
najpierw pozbądź się w wierszach rymów złożonych z
tych samych części mowy. To dziś jest uważane za = do
niczego. Jak popracujesz nad sobą - będziesz gość.

...to przecież, komp zmienia

...mam syna w Twoim wieku...ale takiego nastawienia do
życia u niego nie ma...może samemu prowokujesz
otoczenie...czasami człowiek o pięknym sercu nie
znajduje pokrewnej duszy...może warto wejrzeć do
swojego ja i później narzekać...przecierz wyście
młodzieży kwiat...głowa do góry i zdobywać
szczyty...świat otwarty stoi...kiedyś napisałam
wiersz,
Biegnij w nowe życie
....ktoś...kiedyś..rozpoczynał bieg w nowe życie... i
nadal biegnie...ku przyszłości...

Cicho do ucha szeptał Ci wiatr,
pędź na rozstaje życiowych dróg,
obierz własną, w otwarty świat,
i śmiało skacz przez losu próg.

Tyś dorosły, wołaj rozwagę,
bo los czasami jest przewrotny,
przyj naprzód, uruchom odwagę,
nie spoglądaj na tor powrotny.

Biegnij odważnie, bez wytchnienia,
pracuj i zmieniaj nasz piękny świat,
spełniaj swoje skryte marzenia,
przecież Tyś dzisiaj młodzieży kwiat.

Ścieżki życia masz nie splątane,
wiedza i troska biec pomogą,
czyń sercem marzenia czekane,
spełniaj jutro, nie zamknij trwogą.

Lecz nie zapomnij o rodzinie,
co podwaliną jest dla życia,
wtedy i zapał nie przeminie,
serce Twe wzmocni z ukrycia.

Życie doświadcza zawsze tego,
co pragnie tylko garściami brać,
nie strać szacunku zdobytego,
naucz się innym także coś dać.

I przyjmij radę od znawczyni:
"życie nie złamie nigdy tego,
gdy prawym jest i sercem czyni,
nie odtrąca rad mądrzejszego"!
Pozdrawiam, powodzenia