Zachwyt nad kunsztem...

Skrywam ciemną stronę wobec rozbłysku natury
Myślami błądzę między głazami a  nurtem strumienia

Doczekać nocy by snuć nitkami poświaty opowieść
o czasach zamierzchłych, o tych co tworzyli piękno
które pozostało, dla potomnych i dla mnie

Podziw budzi we mnie i nutkę żalu to,ze powstała kunsztowna budowla 
bez mojego udziału,to ja rozmarzony człeczyna którego marzeniem było
zaprojektować most i go wybudować, by przejść nad strugą

Zachwycać się nad błahostką, podnieść z ziemi liść,
pokłony i uśmiechy słać napotkanym
to zachwycająca rzeczywistość, dotykana miłością

Autor:slonzok
Bolesław Zaja
blog.pl/boleslawzajawwierszach.blog.pl

autor

slonzok

Napisany: 2015-09-04 Dodano: 2015-09-04 06:31:06

Ten wiersz przeczytano 789 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Technologia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie