*** /zasłaniam oczy studnie/

Ze wszystkich mocy które są nam dane największa jest
miłość.

pięknie
pozdrawiam serdecznie

Wgryzłem się w treść, i zobaczyłem obrazy odczuwane
przez peelkę!
Fale czasami powracają, niestety!

Całość ubrana w piękne metafory.
Nic dodać nic ująć - piękny wiersz.

tego utworu nie znałem-:)

Pozdrowienia ślę!

Świetny wiersz i metafory. Na pierwszy plan wychodzi
smutek.

Mogę się mylić ale spróbuję...
Peelka próbuje zamknąć się na powracające wspomnienia
i to raczej bolesne wspomnienia, od których pragnie
uciec.
Marzenia próbują się przebić, złagodzić wspomnienia,
jednak Peelka zamyka się na marzenia.
Potrzebuje pomocy i wsparcia i na to gotowa jest się
otworzyć
To tak w ciemno...

Pozdrawiam serdecznie Wandeczko i sercem dziękuję :)
Jestem :)

Trudny wiersz, świetnie napisany. W zamkniętych oczach
można zobaczyć wiele wspomnień i nie tylko wspomnień,
czasem twarz drugiego 'JA. Taka dziwna refleksja mnie
naszła.
Pozdrawiam serdecznie
;)

Piękny wiersz zatrzymuje smutkiem - przemijanie...
pozdrawiam:-)

W naszych oczach pozostało wiele obrazów, których w
rzeczywistości już nie ma. Jednak zasłonięcie oczu nie
powoduje zniknięcia świata (tu zgadzam się z Miłoszem:


Niektórzy mówia, że nas oko łudzi
I że nic nie ma, tylko się wydaje,
Ale ci właśnie nie mają nadziei.
Myślą, że kiedy człowiek się odwróci,
Cały świet za nim zaraz być przestaje,
Jakby porwały go ręce złodziei.)

I do tego jeszcze świetna pointa.


Rzadko do ciebie zaglądam, bo wymagasz ode mnie za
dużo pracy, a ja jestem leń. Ale doceniam.

Dziękuję bardzo za odwiedziny i komentarze. Pozdrawiam
Państwa serdecznie :)

Piękny wiersz, a te oczy jak studnie, w których
głęboko na samym dnie ukryte sa obrazy życia po prostu
super... Pozdrawiam Cię serdecznie Wando i życzę miłej
niedzieli :)

Ból duszy od środka, nowa reinkarnacja...? Można
zgadywać.
Pozdrawiam :)

Z podziwem dla kunsztu Autorki, pozdrawiam serdecznie
Wando :)

a to wszystko skutek samotności i poniekąd brak
zrozumienia
stąd uspokojeniem jest piękna muzyka

trzymasz niemowlę by oddać je światu a sam szykujesz
się na powitanie przewodnika... kolej losu taki

Piękne z nutką smutku,życie przemija i nie ma na to
rady,serdeczności Wandeczko :)

Bardzo ciekawy, zatrzymujący na dłużej przy sobie
wiersz i dający czytelnikowi szerokie pole do
interpretacji, mz piszesz o przemijaniu.
Pozdrawiam