*** ( zatańczmy w porannej mgle...
Zatańczmy w porannej mgle –
mocząc bose stopy w rosie
niech promień słońca
pogłaszcze nas po nosie.
Niech podmuch wiatru
w tańcu niesie nas.
To nieświadomy nasz ostatni raz.
autor
kobietanieidealna
Dodano: 2007-12-18 15:41:54
Ten wiersz przeczytano 728 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
ślicznie tak tańczyć w porannej rosie,ale czemu
ostatni raz...może bedzie tak zawsze...ładnie
napisane...