01;15 grudnawiec

Te Cienie jak maskotki któraś owinęła moją duszę , ty bierzesz je za mnie a to tylko przygrywka, ciągle szukam swojego głosu tylko w ciemności mam wrażenie jego słyszalności , wiem że to zmyłka
Kolejny obraz w obrazie
A on jest ciemny i bliższy fioletowi, tylko dlaczego ciągle w jasnej ramie?
Jakby zachodzącemu słońcu przy sluptającym niebie
Mało w nim teraz jasności
Więcej struktur podziemi

Dobrze że morze falami mówi prawdę
I To odbicie ledwo widoczne
tak jakby całość prostuje
Nadaje polaryzację

Wiatr to samo wolę gdy żagle napina
A słońcu nie umiem patrzeć w oczy,
lubię tylko jak grzeje moje plecy
dlatego bliższy mi mały księżyc, nawet chmury pierzaste, cóż po nich teraz gdy są mgliste wieczory
Dobrze że wierzę ciągle że ty szukasz jej tak samo
jak ja na skalistej plaży gdzie tylko drobina pasku
A ponoć żółwie oceaniczne płynna zawsze w dobrą stronę
My bez odniesienia mamy nawigację

autor

Eliedi

Napisany: 2022-12-18 Dodano: 2022-12-18 01:17:53

Ten wiersz przeczytano 721 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie