30 stopni szerokości...

przez osnabruck, magdeburg, berlin i dalej w zwiastuny.
- ten patrzy drogi krzyżami. ścieliłem głos w stronę nieboskłonu.
poczułem grancie pisku, dochodząc do bariery własnego dźwięku,
by dotrzeć do świętej ciszy. dwóch oddechów.

roznosiła po prośbie, światło ulic koło modrzejewskiej,
wzięła siłą, za rękę jak dziecko, w ciemność teatralną pognała.
tam zakorzeniłem, tam pozostałem ławkowym wspomnieniem.
niewinnie wbiła zęby, pozostawiając dwie, chrzczone czerwienią.

trzy, przed moim zmartwychwstaniem, wstrzyknęła zło.
w żyłach jeszcze płonie - easy babe, to tylko śmierć zagląda w dusze.
zawirowało w głowie i gdzieś na przeciwko pacykarza.
udawałem wcielenie, ostatnie życie zabawki dla kota.

Lignitz. nawet uśpiona, pozostaje śmiertelnie halucynogenna.
jak przed laty, uprawiam z nią ciemność w śródmieściu.
w podróży, dzieje się proces udomowienia komy.
na czole trzepoczą postrzałowe.

autor

Kornelius

Dodano: 2009-10-13 00:04:53

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie