404. W domyśle
to nic
to tylko pada życiodajny deszcz
wzruszeń
kiedy szklą się spojrzenia
bezbrzeżną rozpacz jest
nocą
upały budzą urojenia
to nic
to tylko roztańczona burza
uczuć
chwilowa i huragany
przecież słońce ma prawo
mrużyć oczy
strudzone
to nic
to tylko życie
odbite w lustrze łez słonych
nie wszystko zawsze płonie
nie zamykam
zdrożonych powiek
woda potrzebna jest
to nic
więcej nie powiem
autor
beano
Dodano: 2021-06-24 11:35:40
Ten wiersz przeczytano 2284 razy
Oddanych głosów: 55
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
Wenuś
dziękuję
Od tytułu po pointę czyta się ciekawie.
Beatko, ślę serdeczności :)
Kazimierzu
pozdrawiam
Iris&
dziękuję
Świetny i czytelny przekaz, z uznaniem przeczytałem,
pozdrawiam ciepło.
Ciekawa wiersz a do życia potrzebne są cztery
żywioły...
Pozdrawiam cieplutko:)
Dziękuję Olu za uśmiech
odwzajemniam:)
Ciekawa i ładna refleksja?
Beatko, miłość mhhhhhhhh któż ją zrozumie, lecz bez
niej niewyobrażany sobie życia;)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Mgiełko
miło znów Cię gościć, pozdrawiam serdecznie:)
Dobry wiersz z prawdziwym przekazem. Pozdrawiam
cieplutko :)
Wando,
uwielbiam wyrażać emocje,
i uwielbiam jak ludzie wrazliwi
je znajdują w słowach,
dziękuję serdecznie,
pozdrawiam
Sławomirze
dziękuję bardzo,
nawet nie wiesz jaki to dla mnie komplement,
pozdrawiam serdecznie
Nie jest łatwo z emocjami, a Ty to pięknie oddałaś w
poezji. Pozdrawiam serdecznie :)
Życie gotuje nam huśtawkę uczuć. Ale po upadkach
mocniej cenimy kolejne wzloty.
Dobry wiersz Beato. :)
bronislawa.piasecka
dziękuję i pozdrawiam równie serdecznie
:)