419. Czas pożegnań

Dziękuję Mario za czytanie

Bardzo obrazowo i smutno

Graynano
dziękuję
:)

Śliczny wiersz. pozdrawiam

Oluś bardzo dziękuję za ciepły od serca komentarz
i za uśmiech, który odwzajemniam
:)

Beatko, jak wiemy najgorsze są pożegnania one zawsze
rozrywają, serce jak i duszę.
Nikt nie chce być sam szczególnie, kiedy świat nabiera
tyle cudownych barw:)
Poruszasz swoimi wierszami.

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech zostawiam,
Ola:)

,,Jesień już tak ma,
trochę złota i czerwieni,
w sadzie gruszkę zarumieni,
zerwie listek, czasem dwa.,,

Dziękuję Marku
Pozdrawiam

Rozbudziłaś wyobraźnię.
Podoba mi się forma Twojego wiersza.
Marek

Darku
będę podążać Twoim śladem;)
z podziękowaniami
:)

DV przeczytałem i będę cię czytał zostawiając po sobie
ślad :)+

Iris
Jesien wlasnie ta szara
Tak nastraja
Pozdrowka:)

Jesienny klimat jesienna melancholia...
Miłego dzionka:)

Roksanko
Uwielbiam cieplojesienne pozdrowienia
Dziękuję :)

Kika
Dziękuję
:)