450. W sidłach

Stworzyłaś klimacik,
aż łezka mi leci...

Pięknie ukazałaś temat.
Pozdrawiam serdecznie Beatko.

Cześć! Beata...
Bez wątpienia smutna treść.
Nie ma za co się obwiniać; miłość rządzi się własnymi
prawami; a my jako ludzie powinniśmy byli, swoimi
bukietami serca stawiać czoła murom z przeszłości.
Wierzę! Że się uda!
Miłość nie ucieka; tylko kwiat poddaje ją obróbce.
Całość, choć smutna - bardzo ładna, rzeczywista!
Wszystkiego najlepszego dla ciebie.
Pozdrawiam!

powoli stajesz się moją lekturą obowiązkową :)
pozdrawiam :)

Beatko, bardzo realne przeżycia, odczucia. Smutne, ale
przewija się między wersami optymizm, więc kochana:
dużo ciepła i miłości Ci życzę :)

Samotność we dwoje jest najbardziej dotkliwa. Często w
obawie, że zostaniemy sami wpadamy w sidła jesze
bardziej się zamotując. Smutny wydźwięk wiersza, choć
jest też nuta nadziei czy też oczekiwania.
Pozdrawiam serdecznie i dziękują za miłe odwiedziny i
ciekawe komentarze.

Niestety nic Ci nie poradzę. W mojej miłości się nie
powiodło, więc nie będę się wymądrzał nad Twoją.

Pięknie, zamyśliłam się.
Pozdrawiam serdecznie :)

Dobry przekaz życiowych refleksji.

Pozdrawiam Beatko wieczornie

Pozostaję w zamyśleniu.
Pozdrawiam :)

"co trwa zbyt długo nie leczy
lecz rozgrzebuje rany"..to prawda..

Witaj
Nie smutaj się idź na balety.
Zostaw sieci i te inne bzdety.
:)))

Poruszający smutkiem...
Pozdrawiam Beatko

Temat niestety dotyczy bardzo wielu relacji. Potrzebny
wiersz. I celny tytuł.
Pozdrawiam ciepło.

Ciężkie jest życie w samotności. Często dotyka
najlepszych ludzi. Pozdrawiam beano.

samotność ...
pozdrawiam serdecznie