†Anioł Zniszczenia†

Wszystkim, na których się zawiodłam...

Aniele wspaniały co na niebie lśnisz
Wydajesz się piękny i cudowny
Lecz to tylko pozory!

Gdy posłałeś mi jedno jedyne spojrzenie
Cały mój świat legł w gruzach!
Czymże tak zawiniłam?
Jakiegoż karygodnego czynu się dopuściłam?

I nagłe olśnienie-zaufałam Ci!
Spojrzałam na Ciebie, gdy mnie poprosiłeś
Wierząc, że nie stanie mi się krzywda
Czyniąc to, okazałam łatwowierność.

Chodź żywię do Ciebie niechęć,
Dziękuję Ci za tę lekcję życia.
Zrozumiałam, że czynisz to dla mego dobra
Wbrew pozorom, jesteś przyjacielem

Chodź to bolesne, gdy życie się kruszy
Pomożesz mi się pozbierać, powstać
Odrodzić się z popiołów niczym Fenix

Uświadomiłeś mnie,
Że nikomu ufać nie można.
Nawet najbliższej Ci osobie,
Gdyż złamie Ci życie
Skruszy niczym szklaną butelkę,
Podepcze jak robaka

Jst to przygnębiające, i smutne
Jednak prawdziwe...
Jedna z najboleśniejszych prawd życia...

autor

Rawen666

Dodano: 2007-02-20 20:24:34

Ten wiersz przeczytano 843 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie