8:41 a.m -sequel-

ofiarom tragedii smoleńskiej

To już sześć lat …
długie siedemdziesiąt dwa miesiące

nadzieja ,że przeminie co złe
runęła z nieba
i wpadła w kłamstw otchłanie

pozostały szczątki
porozrzucane w nieładzie
tysiące

ktoś jeszcze policzył dokładnie ile
blisko sześć dziesiątek

trzeba zacząć wszystko od nowa
zapisane zostaną ostatnie słowa

może wreszcie
nikt niczego nie przeinaczy
i prawda spotka się z nami

czas się zatrzymał w sercach na chwilę
choć trwała całą wieczność i dotąd trwa

kiedyś prawda wyjdzie na świat
kiedyś winny pod murem pogardy stanie

zawiść jest gęściejsza
niż największa mgła
wszystko ma swój koniec i początek

to już sześć lat
wdowy i dzieci pogrążone w rozpaczy

samotna brzoza pod Smoleńskiem stała
i choć wierzbą nie jest
gorzko płakała

nieskończonymi łzami

autor

Maciek.J

Napisany: 2016-01-10 Dodano: 2016-04-10 07:42:45

Ten wiersz przeczytano 1679 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie