Alabastrowy błękit przeszłości

To więcej niż miłość, lecz mniej niż ja sama ...

Alabastrowy błękit przeszłosci

Śladem przeszłości dryluję wspomnienia,
uwięziona na brzegu uschniętego listka
przebijam taflę alabastrowego błękitu
rozrywając świat po bokach ...

Skacząc wysoko, aż do gwiazd,
zerkając co jakiś czas na południe
chciałabym być jedną z tysięcy migotek na niebie,
co łudnym o szczęście drogę wskazują ...

Wyrzucona trochę na zachód,
strzec niebios u stóp Merkury,
w dzien zaś pleść aksamit nieba,
z subtelnie wyhaftowanym wzorkiem,
wołając o tęczę,
bym mogła bezszelestnie wpaśćw bajkową abstrakcję kolorów,i tak aż do rozbicia kontrastu Twych kolorowych ust czerwieni ...

Do zobaczenia, prawdopodobnie niedługo pozdrawiam czytelników :-*

autor

tamćia

Napisany: 2007-02-19 Dodano: 2007-02-19 10:55:12

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie