Alienacja w tłumie proroków...
Lubię być cicho
gdy nie wypada,
niewola słuchania,
mam powody
by zamknąć w sobie
całego furiata.
***
Natura klauna
to pokaz dziwnych zachowań,
raz śmieszny
to gwałtowny
niebezpieczne są ruchy umysłu.
***
Niewinny ja
nie zasłużyłem na zaszczyty
zawsze odwrotnie
niż inni,
alienacja w tłumie proroków.
***
Strach przed ośmieszaniem,
nie ja ostatni
bronię się,
od siebie wszystko
i słowo za słowo.
***
Wybuchnę wreszcie
aby odkryć się światu,
oderwę od reszty
by dobrze ukryć,
siebie...
autor
Marpouk
Dodano: 2008-03-09 10:36:59
Ten wiersz przeczytano 708 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Właśnie krzycząc ... często ukrywamy siebie choć
wystawiamy się na widok ... najciemniej pod latarnią
...
ukryć? a może pokazać prawdziwą naturę? chyba że po
tym nastąpi jeszcze glębsza ucieczka.... Tu chyba o
walce tego co chcę , mogę, potrafię, a tym na co
odważę się... Wiersz pisany o skrywanych emocjach z
wnętrza i jego zakamarków... Emocjonalnie dobry
wiersz.