Alkor

Alkor to gwiazda :) i ktoś

Wstaję w nocy, nóż trzymając w ręku.
Zabijam z piekielnej zemsty rozkoszą.
Patrzę na ofiary konające w jęku.
Głuchnę, gdy z bólem o litość proszą.

Wracam do domu wcześnie z rana.
Trzaskam drzwiami. Spada maska cienia.
Zamykam oczy. W ciszy jestem sama.
Pytam cicho: Co mam do stracenia?

Nagle coś pęka, jak bańka mydlana.
Łzami zalana szukam ukojenia.
Już tak nie mogę. Padam na kolana.
Patrzę w niebo, nie żadając przebaczenia.

Jesteś tam wyskoko, ale jakby blisko.
Niebo się zniża. Jest już całkiem nisko.
Przybywasz na ziemię, która mi już zbrzydła.
Otwierasz dobroci pełne, białe skrzydła.

Najmniejszy ze wszystkich. Tak upragniony.
Wielbiony przeze mnie. Przez siebie nie ceniony.
Wycierasz mi łzy. Całujesz skronie.
Już wiem... Alkor... cudowne imię Twoje.

Alkorowi

autor

Xantia

Napisany: 2007-01-23 Dodano: 2007-01-23 23:28:14

Ten wiersz przeczytano 1031 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie