Amatorszczyzna

Nienawidzę siebie
zawsze metoda prób i błędów
to powtórka z rozrywki
Kiedy już widzisz światełko zza chmur
- nie, nawet nie przysłoni ci ich nagle ciemniejsza
- po prostu wyrywają ci źrenice
pozostaje tylko czarna czeluść bólu
czarna dziura niezaspokojona
samotna
A Ty w nią wpadłbyś tylko czasem
przypadkiem a nie przeznaczeniem

Nienawidzę siebie
tego co nieznane i ciągnie
do chęci pomocy
Szpital dla zlęknionych i wyżartych z uczuć
Chcesz się wypisać
widocznie za dobrze Cię tu karmiono
Lekarka była zarazem pacjentką
bo
krzycząc: ,,Nienawidzę siebie”
pragnęła: ,,Pokochaj to czego tak nienawidzę”

Nienawidzę siebie
powinnam już dawno założyć żałobna woalkę
ale mnie kręcą niezdobyte szczyty
tyle że to dla alpinistów
Kiedy chcę już się czegoś nauczyć
Ty odcinasz mi linkę
a patrząc głęboko w oczy, mówisz milutko:
,,Przepraszam, nie chciałem”-
śmieję się głośno
Za późno

***
możesz już teraz tylko rzucić mi następną linę
jeśli uda mi się złapać
jeśli zechcę
czasem lepiej umrzeć by narodzić się na nowo
możesz rzucić się za mną
zawsze góra ma wystające krawędzie

autor

Avriesal

Dodano: 2009-07-18 10:00:03

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie