Amory starego strusia

Znów historia prawdziwa ...

Pogoda przepiękna, rodzinka w komplecie,
Do zoo, mamo, chodźmy, poprosiło dziecię.
Nie mam nic przeciwko, uwielbiam zwierzaki,
A tym razem afront spotkał mnie nie byle jaki.

Gdzieś w połowie ogrodu strusie wybieg mają,
I nie wiadomo, my im czy one nam się przyglądają.
Krótko mówiąc struś przywódca we mnie wlepił wzrok,
I wzdłuż ogrodzenia lazł za mną krok w krok!

W pewnym momencie, przede mną na kolana padł
I w przepiękny taniec jak w trans jakiś wpadł!
Wielkimi skrzydłami machał tak dostojnie
Jakby chciał brylantem obdarować mnie hojnie.

Małą głową na długiej szyi kręcił to w lewo, to w prawo,
A dla mnie przestało to już być śmieszną zabawą ...
Na migi rodzince nakazałam odwrót krokiem spokojnym,
Sama również chciałam zwiać zalotom namolnym.

Sporym stresem zapłaciłam za ucieczkę strusim amorom,
Dobrze że rodzinka stała murem, była moją podporą.
Ale używali na mnie jeszcze długi czas -
Jak zakochany struś, jak za mantrą, wzdłuż płota za mną lazł ...

To było bardzo piękne przeżycie. Byłam wzruszona wcale nie mniej niż przerażona! Tak czy inaczej - mam co pamiętać!

autor

Krystyna

Napisany: 2007-01-05 Dodano: 2007-01-07 00:57:34

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie