Aniele...
Odejdź aniele tam gdzie znika ból,
Zostawiłaś tyle fragmentów życia,
A Ty Matko ją do siebie tul,
Zdobyła wiele, a tyle miała do
zdobycia...
Krocz aniele Pana ścieżką,
Spotkaj się z tymi, których żegnałaś,
Zapomnij, że nam jest ciężko,
Przyjmij miłość, którą tak dawałaś...
Przysiądź aniele na kamieniu bezdroży,
Niech się niebo Tobą opiekuje,
Oślepi Cię blask Boży,
Niech nad Tobą On króluje...
Anielski orszak niech Twą duszę.... ;( Pamiętamy Cię Dorotko...
autor
Paweł Wosiak
Dodano: 2008-11-27 17:11:16
Ten wiersz przeczytano 1130 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Jednego nam nie wolno, obojętne, co by się stało -
zapomnieć. +
Piękny wiersz o Aniele...
Wiersz pełen uczucia. Brakuje takich a Ty to pięknie
ująłeś swoimi słowami.
Bywają w naszym życiu ludzie, którzy odchodząc
zostawiają nam gniew, że jutro nie zobaczymy ich
uśmiechniętej twarzy.
To ból napisal ten wiersz... Piękny, przepełniony
cierpieniem straty, ale życie płynie.... Na TAK
... wzruszająco-poetyckie pożegnanie wierszem spisane
- wielki żal, pozdrawiam!
Piękny pożegnalny wiersz , jak tren Kochanowskiego.
Współczuje, widząc twój żal po odejściu kogoś
bliskiego.
Wiersz wywołuje niesamowite emocje. Piękny i smutny
zarazem.
Trzeba wierzyc,ze kroczy sciezka Pana..
pieknie i wzruszajaco.
tyle smutku i bólu ale czyż można inaczej "Zdobyła
tyle ,a tyle miała do zdobycia" świeć Panie nad Jej
duszą:(
Umarli są już w domu -u Pana,my jeszcze w drodze,ale i
tak kiedyś my wszyscy się spotkamy w Domu-wiersz ładny
nasuwają wspomnienia dobrych czasów,ale takie
życie..powodzenia
Bardzo ciepło i smutno zarazem.
Dobry wiesz, ciepły.
Anioły z Nią kroczą na pewno.
Zdobyła wiele, a tyle miała do zdobycia...-...piękny i
smutny...:(