Anioły serca zagubionego
Duszę zabłąkaną prowadzą przez ciemne
korytarze rzeczywistości
Zawsze podają rękę gdy łzy zalewają
duszę.
Odwracają od zatracenia,
od końca końców żałosnych
Zrozumieniem balsamują rany na sercu
umierającym.
Przywracają rozum tańczący gdzieś między
nicością.
Lekkim słowem podnoszą życie duszyczki
zagubionej w gniewie
i wiecznych nocy zatraconych czynach.
...Pomagają duszom, które skręciły ze swej ścieżki życia... W sercu wpisują się jako anioły, jako Przyjaciele w smutku i w szczęściu...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.