Anno currente

BIORĄC ODWET ZA PĄCZKOWĄ ROZPUSTĘ - WIERSZ DEDYKUJĘ BEJOWIANOM, A PRZEDE WSZYSTKIM SZAFARECZCE MARII...

Św. Walenty i znany Bartek,
(Walenty w środę, zaś Bartek w czwartek)
wiedzeni siłą bliżej nie znaną,
jęli lud mamić; muzyka graną…

Panie, ten tego, mój przyjacielu,
od zgoła latek będzie już wielu.
Lał miód na serce św. Walenty,
przeto zaloty szły często w pięty.

Bartek z szaleńczą miną szamana,
ciasto gniótł, by już od rana
każdy z osobna i wszyscy w kupie
mieli i tu, i tam, i nawet w zupie…

Znowuż Walenty, to wiedzieć trzeba,
mimo iż wprawdzie dosięgnął nieba,
(mocne na to są dowody) - ech!
Lejąc miodzik – słodził grzech!

Ty zaś francie i dzierlatko
nie myśl, że Wam pójdą gładko
i bez straty choćby włosa,
i utarcia lekko nosa
- życia tego korowody…

zatem, aby droga jak ta nić,
nie zechciała się zbyt wić,
polewając serce miodem,
zjedzcie pączka - mimochodem.



excudit
lonsdaleit





skreślony w roku 2007



mariat - postanowiłem udzielić Tobie wsparcia
konceptowego... i tak:



"W roku bieżącym pączki, pączusie,
same piec winny wszystkie dziew(ó)usie.
Tedy, by każdej porównać smaczek,"
'miskę' wychłeptać musi chłopaczek.

A jak już ‘miskę’ wychłepce całą,
niech się dziew(ó)usia wnet zajmie pałą,
by dać naukę tu dziś młodzieży,
jak używano niegdyś moździerzy…


;)))))

11:15 Czwartek, 3 marca 2011 - pączkowanie... ;)

autor

lonsdaleit

Dodano: 2011-03-03 11:25:22

Ten wiersz przeczytano 1532 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie