Antrakt

Dla Brylanta

Tylko Tobie zaufałam.

Wiedziesz prym w moich myślach.

Oddałam całe moje serce abyś i Ty mógł
kochać.

Już jeden dotyk Twój zabiera mnie w świat
rozkoszy i tak cudownych odczuć, że płacze
gdy zbliża się codzienność.

A Ty odchodzisz zabierając wszystko co
kocham.

Obawiam się zawsze, że kolejnego spotkania
już nie będzie bo poczucie
odpowiedzialności przesłania Tobie moją
osobę.

Stół pusty zostawiasz, bo wypijasz z niego
sok, który rozlewam aby zaspokoić Twoje
pragnienie.

Oblizuje paluszki z uczty naszych dróg po
których stąpają nasze stopy.

Budujesz napięcie słowami nieskromnymi
budząc we mnie zaskoczenie, że i tak też
można kochać.


Idąc z Tobą w świat rozkoszy otworzyć chcę
wszystkie drzwi tylko dla Ciebie a Ty
patrzysz na mnie tylko wtedy subtelnym
dotykiem, dobrocią słów.

Słowa w uniesieniu tak dużo dla Ciebie
znaczą, wiem.

Tyle sprzeczności przez to w moim rozumie i
mojej miłości do Ciebie.

A gdybyś pozwolił sobie na bycie ze mną w
tak zwyczajnym świecie, niezwykły
mężczyzno?

Dałbyś mi bliskość zmęczonych kochanków
zasypiających w ramionach nocy budzących
się na intymny dotyk aby zaraz znów
zasnąć.

Zespolić dwa ciała w jedno, też rankiem gdy
promienie słońca pomagają w eksplozji
spełnienia.

I kochać pracowity dzień bo znów będziemy
dla siebie w codzienności wypowiedzianych
słów, napisanych czasem uczuć i niezwykłej
czułości.

W Twoim świecie jestem jednak tylko kropką
na końcu zdania nie znającą treści.

Kagankiem, który wciąż za mało pokazuje
świecąc swoim światłem.

Antraktem.

Dla tych, którzy kochają.

autor

amber

Napisany: 2021-08-29 Dodano: 2021-08-29 12:37:38

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie