apogeum gniewu

milkną ptaków śpiewy,
wicher szaleństwem porwany,
i cisza, ta przeklęta cisza,
otacza czyniąc ciemność...

oczami sług swych
na pożogę spoglądasz,
bez namiętności, bez współczucia,
cyniczny ojciec,

dłońmi splamionymi od krwi
dajesz dziecku pluszowego misia,
twarz mordercy i twarz opiekuna,
jak dziwny jesteś i opętany,

gniew, palący wciąż,
ja, Twój przeciwnik
a morza burz legną mi u stóp,
i wici zostały rzucone - wojna!

autor

Caym

Napisany: 2001-07-09 Dodano: 2009-07-13 13:38:13

Ten wiersz przeczytano 983 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie