Armia spod załamania
Pierwszy raz czuje, że nie chcę dalej trwać...
Świat rozpadał się od lat
Lecz dziś upadły barykady
Armia spod załamania
Wkroczyła w moje życie
Siejąc wokoło spustoszenie
Opadły siły i wiara umarła
Chęć do walki zamarła
W mieści mojego umysłu
Upadła obronna ręka
Głosy radości ucichły
Pustka nastała
Tylko jeszcze żal i wina
Dobijają resztki życia
Świat już się nie złoży
Nie złoży w jednolitą całość
Nigdy nie poderwie się do walki
autor
Pusty Krzyk
Dodano: 2007-01-23 20:53:05
Ten wiersz przeczytano 469 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.