Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Ars Moriendi

Widzę wasze twarze jak przez brudną szybę
część kojarzę, tak jak kojarzy się trudną chwilę.
Co mi podaliście?
W żyłach czuję morfinę
umieram i poddaję się endorfinie.

Zanim zginę - chcę zostawić ślad po sobie
trwalszy, niż ten w śniegu po stopie,
wszystkie myśli, kartki, zapiski niosę
zdechnę jak żyłem? Buduj mi samotnię,
zostaw żonę i syna, maski wypad
cały czas kąsaliście w dupę, jak żmija.

To moja ostatnia przystań - otchłań
całe życie malowałem ten ostatni obraz
Kiedyś łapałem,
dzisiaj tracę oddech -
widać to po oczach
na pewno, opada broda,
wraz z nią wieko.

Zrobiło się tu jakoś ciemno.

Już widzę ostatni pociąg do stacji - wieczność.

Życie nie jest jak wiersz. Życia nie da się skomponować w pełni.

autor

Chmielu

Dodano: 2014-04-01 22:08:02
Ten wiersz przeczytano 922 razy
Oddanych głosów: 4
Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Śmierć
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (3)

Ola Ola

Żyj jeszcze, to nie ta stacja. Dobranoc

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »