Aura dusz

Jeśli kiedyś zobaczysz w pochmurny dzień Postać bez parasola pijącą deszcz To poeta próbuje językiem swym spomiędzy kropel wyłuskać rym. Katarzyna Nosowska Nix

Niebo dziś rzewną historie dnia maluje
Nieskore do rozmów z Twoją duszą
Deszczu krople z sinych chmur wypłakuje
Które do wyznań przed samym sobą Cię zmuszą

I gdy tak kolejna łza deszczu spada
Uderzając o struny Twej wyobraźni
Maluje przejrzysty obraz duszy
On Tobie wszystko wyjaśni

A kropla do kropli podobna
Niczym puzzle tak idealnie do siebie pasują
Z każdą kolejną łzą z nieba
Scenariusz zbłąkanych dusz reżyserują

A zapłakane niebo melancholijnie
Układa historię swymi łez kropelkami
I tak leniwie chłodem swym pieszcząc
Zabawia się ludzkimi emocjami

Wszak one tak podatne
Na aurę tych zimnych łez
A uśmiech gdzieś schował się cicho w kącie
Czy wiesz jak to jest?

...bo w muzyce jest natchnienie http://www.youtube.com/watch?v=6QALHCPJXK4

autor

Piratky(Noire)

Napisany: 2011-05-15 Dodano: 2011-05-20 15:17:08

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie