badylowa osiko...

Niepowtarzalna dynamika smutnej rezygnacji - i to jest
niesamowite. Pozdrawiam serdecznie :)

Sławku! - o wielusprawach - (takze tych pieknych0
chcialbym zapomieć. boto jest jakieś u mnie fatalne
pasmo:kochajace kobiey - kochane - z ktorymi nie mogę
być. - ale - czylepiej byloby mi - gdybym zapomniał?-
tego nie wiem. - warto jednk pamietac ,ze kwiety
kwitna, i mozektoryś - zakwita i kwitnie dla mnie. -
chocby o to, abym mogl byc z nim, rozmawiac, wąchac...
- a - w razie prznacenia - konsumować pzybranie - jak
bratka.
przypomnialem sobie o tym wlaśnie - w dobie inwazji
covid. - Pech?.
Serdecznie pozdrawiam:)

To trochę takie zrezygnowanie , może nie do końca. O
pogodzenie ze świadomością nieuniknionego. A to
zapomnienie nie wiem czy cokolwiek by zmieniło. W
niektórych przypadkach jest nawet korzystne, gdyż nie
koniecznie przywiązanie do czegoś tam sprawia że jest
nam lepiej i milej:)) Pozdrawiam z plusem:))

Mario!- doskonale czytasz to co jest. W Polsce, w
Europie - w nas. - A wiersz? - tylko potrąca o nasze
samopoczucie, o samopoczucie "poety' - człowieka z
własna historią, estetyką - i z historią jego
ojczyzny.
Pozdrawiam serdecznie:)

Jesteśmy Wiktorze wszyscy wolni, jak dziki na zakręcie
i nie powiesz swojemu Życiu - mój ty suplemencie, bo
ono nawet tego nie jest warte i wciąż ktoś goni - a
więc precz, do czarta! Z takim życiem, z takim
państwem i takim kontynentem, jeśli idzie nie ku
naturze a dalej do suplementacji.
A wiersz - jak zawsze - czyta się.

Witaj,

tekst z tych w stylu "Tylko dla zuchwałych"...

Nieźle (tym razem?) mi się czytało.
Nawet jeśli nie wszystko chwytam - to jam z tej
epoki i jeszcze kumam to i owo też...

Uśmiech i pozdrowienia z podziękowaniem za
pamięć./+/

Herbert.. Lepsza lipa własna bezlistna niż cudza

twoja poezja to dość duże wyzwanie, wiem że są tam
cytaty, ale dużo ich nie wychwycę, Reduta Ordona i
Samotny biały żagiel, film, którego zresztą nie
oglądałem. Ogólnie są urokliwe zwroty, Kobieta nie
portal, ale potrzebna , nie cytyuje wiernie. I podoba
mi się bezdenny dywan, tak , to świetnne. Cóż mogę
powiedzieć, mi też zostały jeszcze tylko aż dwa lata
młodości a potem mi się życie na dobre zacznie, he,
he, Może Fantazji mi na razie nie brakuje. Jak dla
mnie za dużo u ciebie znaków , myślników, nawiasów,
rebus, ja jestem w nich słaby, ale podoba mi się ta
głębia gębi listopadowa ?

Nie wiem, czy humor Ci poprawi takie roztkliwianie i
własnego serca ranienie. Udanego dnia z pogoda ducha:)

wyczytuję między wersami, że brak towarzyszki coraz
bardziej Ci doskwiera.

Dobrze się czyta ten płynny raport o stanie duszy,
choć nie powiem abym wszystko
(w tym pipanie w szczypę) zrozumiała.
Z "Choć jest" uciekło Ci "s"
Miłej soboty Wiktorze:)

Gdzież jest, poeto, o c a l e n i e ?
Czy coś ocalić może ziemię?
Cóż dał tak zwany świt pokoju?
Ruinom trochę dał powojów,
Nadziejom gorycz, sercom skrytość,
A wątpię, czy obudził litość.

Aby odpowiedzieć na Twój tekst należy przypomnieć
Traktat moralny. Nic nas nie ocali, żaden system. Może
co najwyżej własna przyzwoitość.

No i może jeszcze Sztaudyngera:

O głębi dobrze wiedzieć to,
Że zwykle skrywa jakieś dno.