bajeczka o skądinąd znanym (byku)

nie jest to historia wzięta prosto z filmu
ale tak jak ona aż się nie chce wierzyć
miała miejsce w Polsce w gminie Ryczywole
(dla potrzeby chwili nazwę można zmienić)

w upalną niedzielę na zielonej łączce
w cieniu starej wierzby wzdychał siwy buhaj
wspominał z iskrami w mętniejących oczach
podziw jaki niegdyś swym wyglądem wzbudzał

każdy kęs wspominek popłukiwał łzami
to co pozostało w maślanym spojrzeniu
odsączał chmurami zdobiącymi niebo
skubiąc czterolistną nieco już podwiędłą

spokój przerwał wicher porwał szczęście w górę
zielony parasol pogubił łopatki
pojawił się Anioł na puchatym szczycie
przeciągnął piórami nad spłoszonym płatkiem

ten w dół zawirował do swojego pana
trzy nie powróciły uczą świętych latać
jeszcze nie tak dawno osiadłe na ziemi
dzisiaj wywyższone fruwają w zaświatach

a stary Fernando radosny jak dziecko
upajał się szczęściem jak przed wielu laty
przeganiał z zagrody tęczowe motyle
splatał rozkwiecone wianki aromatów

niegdyś oklapnięta życiem koniczynka
znowu owiośniała znowu jest piękniejsza
spoglądając oczkiem na byczka swawole
cichutko westchnęła - lepiej tu na dole
tam na górze nudy bale wszystkich świętych
moje szczęście oddam tym mniej wyrośniętym

(i choć byczek siwiał jeszcze wiele lat
nigdy nie opuścił go zielony brat
powierzony wszystkim błądzącym po ziemi)

autor

mroźny

Napisany: 2009-11-10 Dodano: 2009-12-29 02:14:38

Ten wiersz przeczytano 1157 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bajka Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie