Bajka

Bajka Kryształ łzy, blada twarz. Ja i ty... Bajka, którą znasz.

Słowa nieprawdziwe,
krótkie wersy cierpienia,
uczucia fałszywe...
Tylko ich czas istnienia.

Gorące pocałunki,
dłonie tak dotyku spragnione,
jak nieziemskie Aniołów malunki,
gdzie milkną usta rozpalone.

Milkną usta i gasną oczy
stworzone pędzlem malarza.
I tylko żywe serce krew tłoczy,
a cierpienie je nęka, przeraża.

Bajka, którą pisarz wciąż dzieli,
gdy wersy dopisuje.
Tam, gdzie serce los serca podzieli,
gdzie miłość wieczną obiecuje.

Cierpieniem się kończy, a bólem zaczyna
krótka opowieść, co stron ma tysiące.
Serca nasze miłość wciąż przeklina,
bo nie umie, nie może uciec przed końcem.

A gdy zbliża się finał,
Gdy serca połączyć się mają,
Przechyla się kielich wina,
I ludzie usta zamykają.

Milkną, a ty zamkniesz księgę,
opętany jej treścią, przesłaniem.
Zasypiają, a ty składasz przysięgę...
Że Twa miłość na zawsze pozostanie...

autor

Naszkicowana(A.Ł+M.K)

Dodano: 2009-12-29 19:48:41

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie