Bajka o przyjaciołach

Cztery dni ponad chmurami
Wzrok czyjś spoglądał i patrzył
Jak rósł las poza górami
Jak się w lesie tym ktoś zaszył

Pośród Buków brzóz i sosen
I cztery świerki wielkie stały
Rosły już od wielu wiosen
Nic nikogo się nie bały

Świerki jeden następny i czwarty
Obok nich wysokie Jodły
Każdy świerk tych jodeł warty
Jodły z nimi życie wiodły

Tak im biegło życie wspólne
Aż wichura się zerwała
Dął wiatr w drzew gałęzie górne
Jedna jodła się złamała

Został jeden świerk samotnik
Żywicznymi łzami szlochał
Każdy inny świerk ochotnik
Drucha tak jak brata kochał

Przyszła burza z piorunami
Huk ulewa błyskawice
Rzucało ciągle świerkami
Jeden mało stracił życie

Poraziło go piorunem
Większą część swych igieł stracił
Za wyniosłość pychę dumę
Stratą igieł swych zapłacił

Drugie drzewo o tym czasie
Chciało przejść na żyzną ziemię
Czy drzewo przesadzić da się
I czy będzie rosło nie wiem

Z czworo są tylko dwa świerki
Pną razem rosną w górę
Są wśród nich czasami gierki
Świerki dwa zielono-bure

Cztery świerki w lesie stały
Cztery wysokie i smukłe
Dwa z nich gdzieś się zapodziały
O dwa tamte gębę stłukłem

autor

13-13-13

Dodano: 2006-11-10 15:10:36

Ten wiersz przeczytano 1042 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie