Bajka o zaginionej duszy

let me believe in that

Chce zginąć! mysl przewodnia...
gdzieś pomiędzy wielokropek.
(...)
Tak, chcę zginąć, niczym-
gwiazda na niebie...
Każda kiedyś zgaśnie,
każdy wyda ostatnie tchnienie.

Chcę zginąć! wierząc, że
gdzieś będzie lepiej.
Tak, chcę zginąć, niczym-
rosa po odejściu poranka.
Każda łza kiedyś wysycha,
na każdą krople krwi przychodzi pora.

Chcę zginąć! uciekając
w błogie ciemności.
Tak, chcę zginąć jak
statek w odchłaniach morza.
Ależ to się zdarza-
mi dziś zdarzyło się umrzeć.

Chcę zginąć! myśl przewodnia...
gdzieś, na końcu znak zapytania.
?
Tak, chcę zginąć, niczym-
słońce o zachodzie.
Ono zawsze gaśnie by rankiem wstać,
ja zgasnę, by innego zycia rolę grać.

Jestem jak biały gołab,
ptak o skrzydłach rozdartych.
Jak piosenka bez słów,
muzyka głucha.
Jestem niczym bajka nieskończona,
a najpiekniejsze baśnie-
to te które zapamiętają nieliczni.

Z cichutką dedykacją dla Lokiego, który na jeden wieczór stał się moją muzą i...przyczynił sie do powstania tego oto wiersza. Dziekuję :*

autor

Merenwen

Napisany: 2005-04-08 Dodano: 2005-04-17 13:51:04

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie