bal
żyjemy
niby wśród ludzi
ale oddzieleni pustynią
wypełnia nas bezsens
dopada śmierć za życia
a lustro uśmiecha się
beznadziejne ograniczenia
nie pozwalają zrobić kroku naprzód
trwa bal
choć nikt nie zaprosił
Piękno z Radością przeszły obok
czekamy może
Życie zgubi pantofelek
Jeden ze starszych wierszy ciut przerobiony.
autor
Agnieszka B.
Dodano: 2021-11-07 16:45:48
Ten wiersz przeczytano 3896 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
Witaj.:)
Bardzo, refleksyjny wiersz.
Bardzo mi się podoba, ten "zgubiony pantofelek", ujęty
w kontekście.
Pozdrawiam.:)
Bardzo dramatyczne wersy.
Śmierć za życia,bezsens,pustynia oddzielająca ludzi,to
budzi lęk i zabija nadzieję.
Niestety życie to nie bal
Zgubiony pantofelek nie dla każdego Kopciuszka.
Życzę dużo,dużo optymizmu.
Pięknie. gubiony pantofelek przynosi nadzieję..
śmierć jest wszechobecna, piękno odchodzi, ale i
odradza się wciąż na nowo, a radość musimy znaleźć w
sobie.
Piękny wiersz, pozdrawiam.
Witaj Agnieszko
Przednia refleksja z wątkiem Kopciuszka. Rzeczywiście
każdy odczuwa trud życia i czeka, może w końcu coś się
choć raz "(w)zdarzy".
Pozdrawiam.
;)
Życie to bal, czasem radosny, czasem bardziej
smutny... Dopóki trwa jest nadzieja na lepsze.
Refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Niech żyje bal!
Bo to życie, to bal jest nad bale!
Pozdrawiam ciepło :)
Dobry wiersz, tak sobie myślę, że pandemia te
ograniczenia pogłębiła, a co do pantofelka dobrze by
było go zamienić na złoty, jak u kopciuszka, ale
niekoniecznie w sensie bogactwa, tylko szczęścia,
pozdrawiam serdecznie :)
Podoba mi się puenta z życiem, które (mamy nadzieję),
że zgubi pantofelek. Czasami smuteczki są śliczne.
Twój taki jest.
Ślę uśmiechy :):)
Podoba mi się ten refleksyjny wiersz. Zatrzymuje na
dłużej.