Ballada

Słuchajcie ludzie, oto niesłychane wydarzenia,
Dawno temu żyła sobie smoczyca Henia,
Był to okropny, żądny krwi potwór,
Nic jej nie mogło zabić - żelazo, srebro ani nowotwór,
Pewnej nocy przybyła do mego domu,
Pożarła mój pałac nic nie mówiąc nikomu,
Była pewna siebie, czuła się bezkarna i niepokonana,
Nie wiedziała,że już wkrótce padnie przede mną na kolana,
Wybiegłem z domu, miecz w ręku, wściekłość w oczach,
Henia mnie dostrzegła, jej potężne zębiska, paszcza smocza,
Już miała mnie połknąć, już miałem umierać,
To była właściwa chwila by zmienić się w bohatera,
Zrobiłem unik, wpadłem w szał bojowy,
Rozciąłem jej brzuch, wypadł z niego mój pałac i jakieś krowy,
Dysząc z wściekłości, widziałem zwycięstwo bliskie,
Niestety smoczyca chwyciła mnie w swe łapy śliskie,
Upuściłem miecz, umarłem, połamałem palce,
To była chwalebna śmierć, zginąłem w walce,
Dziś jestem duchem, duchem jest Henia,
Kiedyś znów się pozabijamy.Do następnego wcielenia!

autor

Grzesio

Dodano: 2005-02-17 11:18:41

Ten wiersz przeczytano 692 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie