Bębenek

Chcącym grać

Bębenku kochany, zadbam o Ciebie
Może grać się w końcu nauczę
Melodię wziętą żywcem ze świata
I jękiem strachu jej nie zakłócę

Nie było komu rozgrzać zdrętwiałe palce
Więc marsze nudnie wystukiwały
W przygotowaniu do wojny nie nadchodzącej
I zaciśnięte pięści się nie doczekały

Bębenku kochany, czy ktoś mi pomoże
Wyzbyć się kochającego wojny generała
Co posyła nas na śmierć w dziwnej muzyce
By zabić bliźniego, tak jak tego obrona chciała

A ja widzę twoje odbicie, choć inne dłonie trzymają
Prawie Ciebie, też chwalą sobie własność taką
Więc mylił się dowódca, jak myślałem
Nikt nie prze na nas, do ataku

Bębenku mój drogi, tak prosty, tak się wydaje
Już nie chcę pozwalać na pchanie do boju
Z kim mamy walczyć? Ze sobą? Po co?
Grajmy razem! Tak trzeba! Rozgrzejmy palce, w pokoju.

Chcącym grać, spróbować, nie samotnie.

autor

ochmistrz

Napisany: 2006-12-26 Dodano: 2006-12-26 12:58:45

Ten wiersz przeczytano 1289 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie