Bez kozery powiem dwieście!

Przybył Maciej raz do króla z bardzo srogą miną
i powiada: Pomóż panie bo rycerze giną!
Wszak wysłałeś nas na wojnę nie dając oręża
tylko siałeś propagandę "Niech lepszy zwycięża"

Oczywiście my się wszyscy z tym hasłem zgadzamy
jeno czy wiesz jaką bronią walczyć z wrogiem mamy?
Te dwa miecze które miałem (wprawdzie nagie były)
to przez miesiąc głowy cięły potem się zużyły!

Król mu rzecze: Oj Macieju nie przychodzisz pierwszy
powiem jeśli mi przeczytasz swoich dwieście wierszy!
Chybaś zgłupiał drogi królu toż to niemożliwe,
gdyż niektóre moje wiersze nie są świątobliwe.

A wiem dobrze, że Ty jesteś wielce bogobojny
(tylko nie wiem jakim cudem zmuszasz nas do wojny)
Mogę wprawdzie coś przeczytać lecz czy tak się godzi
skoro tam na polu bitwy giną ludzie młodzi?

Powiedz lepiej jak zakończyć wojenne działania
bo mi nogi w tyłek wchodzą już od tego stania!
- Powiem szczerze, nie pamiętam o co tak walczycie,
ale dobrze, że za króla chcecie oddać życie!

autor

krzychno

Napisany: 2015-09-15 Dodano: 2018-01-24 19:33:26

Ten wiersz przeczytano 1160 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Satyra Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie