Bez kropli wiary

We śnie oczy otwieram szeroko
I błądzę w myślach dalekich
Łzy, choć zastygłe z policzków ścieram
Duszę czyszcząc ze wspomnień kalekich

Za powiekami smutek się kryje
Rozdarte serce o pomoc woła
A w zimnych dłoniach bezradność się wije
Rozpościerając ciemność dookoła

Z pobladłą twarzą i bez kropli wiary
Posłusznie wykonuję zasłyszane polecenia
Proszę o amnezję lecz przyjmuję wszystkie kary
Oddychając od niechcenia

Z uśmiechem sztucznym i gestem wyuczonym
Kolejne stacje życia przemierzam
Jestem wędrowcem celu pozbawionym
I wciąż nie wiem dokąd zmierzam

Nadzieję wskrzeszać los mi zakazał
Przecież już niczym mnie nie zaskoczy
Czas prawdę właściwą dawno pokazał
Patrzeć na Ciebie nie dane mym oczom...

autor

katie777

Napisany: 2006-12-20 Dodano: 2006-12-20 17:06:18

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie