Bez ludzie
Na bezludnej wyspie
porzuconej w morzu innych ludzi
tkwię samotny zagubiony
szukam przyjaźni
szczerości zrozumienia wytchnienia
zapomnienia od świata bez miłości
bez przyszłości
codziennie mijają mnie setki osób
na chodniku w pociągu
tramwaju metrze
w twarzach ich nie widzę
życzliwości do inności
tylko schemat procedury poprawności
całą górę małostkowości
wracam znów na swą wyspę
emocjonalnej izolacji od ludzkich
ułomności
czekając na wybawienie
od mojej naiwności
do samego siebie.
autor
Petrus Q.
Dodano: 2018-01-14 15:45:44
Ten wiersz przeczytano 950 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
smutny ale jakże prawdziwy
ciepło pozdrawiam :)
Dziękuje za Wasze ciepłe komentarze spokojnej nocy
życzę.
Dołączę do komentarza karata
Pozdrawiam
Zaciekawiło mnie to i to bardzo :) Pozdrawiam
serdecznie +++
Poruszył mnie wiersz samotnością tłumie. Nie potrafimy
spojrzeć na drugą osobę z zainteresowani i
przychylnością, oceniamy powierzchowność, a nie jego
wnętrze i uczucia. W tym nowym roku życzę dużo radości
i miłości, która utuli i ogrzeje nowe cele i drogi
życia. Pozdrawiam cieplutko :)
Wiersz bardzo refleksyjny. Ludzie są chyba tylko na
powierzchni tolerancyjni. W głębi duszy odrzucają
odchyłki od „normalności”. A swoją drogą ciekawe jakie
stanowisko zajmuje Kościół w stosunku do osób
transseksualnych?
Pozdrawiam serdecznie. :)
Przepraszam tak wiersz mną zakręcił, że zapomniałam
odwzajemnić życzeń Noworocznych?
Życzę Ci z całego serca abyś spełniły się Twoje
pragnienia i niech one będą radosne i miłe:)
Bardzo osobisty wiersz, który porusza?
Petrus, czy to nie jest tak, że Ty sam uciekasz od
ludzi, aby znowu nie dostać przysłownego kopa od
losu:(
Czasami warto złapać dystans do życia jak i do samego
siebie, ale też warto odszukać drogi i zaryzykować,
aby powrócić na ląd, nie wszyscy ludzie są źli...
Trzymam kciuki i wiem, że znajdziesz gdzieś człowieka,
który okaże się być wart Twojej znajomości:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Kiedy przeszkadza własne towarzystwo,
to i z innymi nie można być blisko!
Pozdrawiam!
Smutny i piękny wiersz:)pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo ciekawy wiersz pozdrawiam serdecznie;)
Poruszasz życiowe kwestie które z pewnością mogłyby
dotyczyć wielu z nas.
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam:)
samotność wśród ludzi - smutny temat.
nie potrafię nic mądrego powiedzieć, na razie nie
doświadczyłem samotności.
serdeczności :)
A może peel zamyka się w swojej skorupie i nie
dopuszcza nikogo do siebie? Trudno żyć w samotności,
to smutne.
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo smutny dzisiaj twój wiersz...o samotności w
morzu ludzi.Powiem Ci ze swojego punktu widzenia.Mam
podobnie jak ukazujesz wierszem....włącza mi się
ogromny strach gdy mam zaufać drugiemu
człowiekowi,nawet gdy w moim otoczeniu pojawia się
osoba bardzo wartościowa,to z jednej strony ją
akceptuję a z drugiej włącza mi się czerwone
światło.Zanim nabiorę przekonania muszę tą osobę sto
razy "obejść wkoło",albo zamykam się w sobie,w swojej
wyspie samotności...dlatego doskonale rozumiem to co
chciałeś wierszem przekazać...Wiersz pełen refleksji i
wart przemyślenia.Pozdrawiam.