bez niej
w ciepłym wciąż kocu smutek kwitł
poduszka po niej płakała
za oknem szarzał samotny świt
ziemia się nie zatrzymała
pamiętał sen i dotyk ciał
nie umiał wyłączyć uczuć
wrócić do wczoraj bardzo chciał
od nowa siebie się uczyć
skasować słowa wymazać żal
czuć ją na palców opuszkach
świat za oknami dalej trwał
on płakał jak rano poduszka
autor
Viola
Dodano: 2014-01-14 11:22:05
Ten wiersz przeczytano 1893 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
ładny wiersz... :)
"czuć ją na palców opuszkach"-bardzo ładny wers.
Co nas nie zabije to nas wzmocni:)
ładny wiersz :) Pozdr
Bardzo ładnie wyraziłaś stan człowieka, który zrobił
coś, co zniszczyło piękne uczucie i nie może już tego
odkręcić. Chyba każdemu zdarzył się taki błąd
przynajmniej raz.
Pełen uczuć, świetna historia. Pozdrawiam
tam....
jest
Ona jest. ....
w miłości. ...
która jest....
która była. ..
niedokonczona opowieść. ............................
smak
dotyk
spełnienie
i....
Smutny ale uczuciem pisany piękny
wiersz... +++
Pozdrawiam
Pięknie napisany wiersz,
chociaż przewija się w nim
wielki smutek. Pozdrawiam serdecznie.
Śliczny i pomysłowy. Pozdrawiam ciepło.
Nie zapominaj, że jesteś człowiekiem,
a nie będziesz musiał "płakać nad rozlanym mlekiem."
Pozdrawiam!