bez słowa kocham . . .
https://youtu.be/MT-20oRlOqA
na rozstaju dróg stał wiekowy krzyż
i polnych kwiatów bukiecik pod nim
tam nasza miłość zmieniła drogę
choć dała szczęście niepowtarzalne
odeszło ciało które pragnąłem
pozostał zapach w pamięci piękno
i powab który tak mnie przyciąga
dlatego marzę i śnię po nocach
tak bardzo chciałbym spojrzeć w jej oczy
przytulić spytać co tam u ciebie
zobaczyć uśmiech tak wyjątkowy
przytulić dłonie i pocałować
na pożegnanie zamówię stolik
powspominamy przy dobrym winie
a jak zagrają proszę do tańca
bliskość odpowie na wiele pytań
autor
wojtek W
Dodano: 2022-01-08 20:21:20
Ten wiersz przeczytano 1388 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Tyle ciepła i tęsknoty jest w tych wersach.
Rzeczywistość, ta samotna, jest trudna ale moim
zdaniem nie warto żyć tylko przeszłością. Przyszłość
może przynieść nam również piękne chwile.
Zgadzam sie w 100%, bliskosc moglaby pomoc
odpowiedziec na nurtujace pytania... zatem stolik. :)
Jak zawsze czytam z duzym podobaniem :)
Pozdrawiam Romantyku serdecznie :)
Dziękuję Konwalia majowa, Broniu, Mily, Aniu, masz
rację co do pytań.
Dziękuję również: Arku, Kika, a-typowa-b, wszystkie
komentarze są przemiłe. Pozdrawiam serdecznie.
Czuły wiersz.
Pozdrawiam
Wzruszający wiersz
Pozdrawiam serdecznie;)
Tęsknota w Twoim wykonaniu ma wyborny smak i wyjątkową
urodę.
Niech się darzy Wojtku :)
Nigdy więcej" Piotr Szczepanik i Twój wiersz.
Smutny, refleksyjny.
I czasem bywa za późno na zadawanie pytań.
Trzymaj się jakoś.
Bywają związki, które mocno zaznaczają się w
pamięci...
Może się jeszcze uda kiedyś peelowi spotkać i
zaspokoić ciekawość...
Pozdrawiam :)
Tylko wspomnienia Wojtku. Tylko one nas trzymają tak
blisko ukochanej osoby. Tylko wspomnienia, bo cóż
więcej. Serdecznie pozdrawiam
Kri, rozumiem i ok. Pozdrawiam.
Są w nas zdarzenia z przeszłości, które jak ogród
pielęgnujemy wierszami...
Ciągle pozostają żywe.
Dziękuję : Elżuniu, ANDO, Joasiu, Halszka, Marku i
Uleczko. Miło, że przeczytaliście i skomentowaliście.
Pozdrawiam serdecznie.
Wojtku, przepraszam za niefortunny komentarz, w którym
nie było nawet cienia skojarzenia, to tylko Twój
wiersz wywołał silne emocje, które nie tak wyraziłam,
pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Wzruszający wiersz przepełniony wspomnieniem o
utraconej miłości...
Pozdrawiam Wojtku ciepło :)
Czuję smutek, bo jak się pyta co tam u ciebie, widać
drogi się rozeszły i zostały wspomnienia. Pozdrawiam