Bez tytułu

W potoku myśli - uczucia,
ich nie sposób zatamować.
W tym gniew,rosnący z chwilą,
jak wulkan,który niespodziewanie eksploduje.
Kipi,wrze,gotuje się wewnątrz ciebie,
lecz chcąc powstrzymać nieuchronną reakcję
- pogarszasz sytuację.

Wolności!- woła twoje skołatane serce
walcząc z rozumem
i nękając umysł,byś skosztował spełnić marzenia.
Pragniesz uwolnić się z klatki,
która codziennie na nowo przybija cię do krzyża.
Jednak wiesz,że kiedyś umrzesz,
więc stajesz pośród tych,co na kolanach
i żyjesz,tak jak wolisz.
Idziesz pod prąd,skaczesz na głęboką wodę
i nie poddajesz się,
by góry,które przytłaczają móc przenosić.
Skrzydła,które dotąd ukrywałęś ukazałeś światu,
niechciane,zasypanje zostaną problemami,
na przymus,aby spowrotem znikły.

Umarły poeto,obódź się!
Powstałęś jak feniks z popiołów,
więc spal ogniem zło stojące Ci na drodze.
Lecz nie zatrać się jako drugi Ikar,
oczarowany pięknem Wolności,byś spadł na dno.
Tam tylko wieczny mrok - strzeż się.
Pogodziłeś skłóconych doradców życiowych,
Nogi Pana Cogito w jedno złączyłeś.
'Carpe diem' - ten teraźniejszy,
nie zapominając o nadchodzącym jutrze.
Nie uciekaj,stłum strach!
Przezwyciężaj go odwagą,
bo ona tkwi w tobie,
uśpiona gdzieś w zakamarkach duszy...

autor

Myszka93

Napisany: 2008-05-27 Dodano: 2008-05-27 21:33:38

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie