W bezbarwach
Mojemu Synowi
Już całe niebo kirem okrył
styczniowomroźny,
wczesny
zmierzch.
Na szybie kilka gwiazdek drobnych,
a na sukience
groszki
z łez.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2021-01-19 18:39:02
Ten wiersz przeczytano 3677 razy
Oddanych głosów: 91
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (73)
Pięknie pokazany styczniowy smutek.
Mało słów, treść pojemna :)
Smuteczek, cenne groszki.
Przepiękny wiersz. Bardzo mi bliski. Pozdrawiam
ciepło.
Zosiu, jestem w zasadzie twardziel... poruszylas.
Pozdrawiam serdecznie laczac sie... w "bezbarwach".
Smutny, ale z serca . Pozdrawiam
Dziękuję, Sylwico.
Cóż to za pięknie-smutny wiersz! Wzruszyłam się!
Pozdrawiam
Dziękuję Wam.
Piękna, wzruszająca miniatura
Współczuję Zosiu.
Wzruszające westchnienie
Wielki smutek - bardzo. Nie wiem (nie wiemy) dlaczego.
- Bo taka to jest Autorka i jej znakomity wiersz.
Przeciez niemam prawa ocierac łez z jej "sukienki..."
(- przepraszam Zosiu.)
Dziękuję, Wam, serdecznie.
W kilku słowach wielki smutek,
Pozdrawiam ciepło
Zosiu ,piękny wiersz ,przepełniony smutkiem ,chwyta za
serce
Smutny wiersz.