Bezimienna

Gdy mrocznych wód opadną oceany
I wschód się schowa na wieczność w ciemności.
Tam, gdzie jęczą matki styrane
a wznoszą nad to pominiki podłości.
Grobowce otworzą wieka tysięcznej historii
i wyjdą wolni
Ci, którzy nie dostrzegli prawdy.
I patrzać będą oczyma niewiedzy
zkalani, bez uczuć, czucia, bez wiary.
A jeść im przystanie spod jednej misy
na współ ze zdradą, nienawiścią wygnanych.
By cierpieć katusze chodź światu ukryte
przemówią głosem podniebios zagniewanych.
Aż wkońcu by resztki istnienia wyzionąć
i zdechnąć, jak pies, bez pany.
Jakże okrutna jest śmierć samotna
tak jak pozostać nienazwanym.

autor

Mistick

Napisany: 2008-12-10 Dodano: 2009-03-20 01:14:59

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie