Bezimienna II

Uświadomiłaś mi jak bardzo jestem krucha
ile ważą moje łzy
tylko Ty jedna wiesz
ile myśli zgubiłam dzięki Tobie

Tak wciąż pamiętam tamtą zimę
śnieg topniał Ci w dłoni
a mi we włosach zamarzały
dwie różowe spinki

Myślałam że potrafię zaufac
nie wiedziałam że spojrzenia kosztują
oprócz szarego koloru
istniała purpura mokrych słów

W dwóch różnych światach egzystujemy
jestem tylko małą drobinką
pośród ilości Twoich wzruszeń
pościerałam kolana

Nie było mi łatwo patrzec na wiosnę
w martwych wspomnieniach wciąż żyłaś
budziłam się co dnia
z prochem pod powiekami

W biegu pogmatwanych lat
jeszcze czekałam na zbawienny uśmiech
lecz Ty uśmiech oddałaś na sprzedaż
na targu staroci

Zamknęłaś przede mną drzwi
nabiłam sobie fioletowego guza
nie płakałam nawet
bo nie można płakac za kimś kogo nie ma

Mamo proszę
uszyj mi misia z pluszu
zagraj ze mną w gumę
przecież nie proszę o wiele

Wciąż żyję niechcianą iluzją
nie wiem ile to już lat
Ty nie znasz treści mojego smutku
bo nasze światy są zbyt chore

Czekam bo tyle potrafię
na jedno spojrzenie
na głuchy telefon
i wciąż umieram od nowa

*dla Niej...*

autor

Broken Heart

Dodano: 2008-08-17 00:31:55

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie