Bezmiar

Nikt już mnie nie zna oprócz szarości
złowieszczo zawieszonych chmur.

Nikt już nie pyta poza parapetem
wysyłającym prośby napisane
stukoczącym deszczem.

Zamknąłem widnokrąg w czterech ścianach.
Zwinąłem prześcieradło.
Poduszki były tak spokojne.
Łóżko skrzypiało tak nienaturalnie.

Bezkres.
Bezczas.
Bezmiar.

Już nie chcę żeby oddali klamki
do drzwi i okien, już nie...

autor

Nemo

Napisany: 2011-06-06 Dodano: 2011-06-06 17:12:38

Ten wiersz przeczytano 685 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie