Bezsenność

powracasz myślą
gdy dzień przysiada już na dachach
ociera się o mury jak kot
pierwszym promieniem słońca
goryczą kawy rozpływasz się w milczących ustach
miarowym krokiem czasu odmierzanego poranną ciszą
odchodzisz z mrokiem

bezsennością zmęczona
zanurzam się w światłach poranka
jeszcze w uszach dźwięczy śpiew samotnych gwiazd
które jak syreny zapraszały na Mleczną Drogę
w podróż po bezkresie granatowego nieba

jak goście nieproszeni
sny przysiadają się na kawę
były jak czarne konie z rozwianymi grzywami
zaprzężone do wozu i wstrzymywane lejcami by nie poniosły
niespokojnie tłukły kopytami po asfalcie nieba
wzniecając srebrny pył

zapach kawy
jej cudowne ciepło w ustach
sny sny ....
zstrzepuję ostatnie
które z uporem rzęs się trzymają
dzień mnie woła

autor

AZAILA

Napisany: 2022-01-14 Dodano: 2022-01-14 15:46:50

Ten wiersz przeczytano 846 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie