w bezwonnym mroku ukojenia

w osaczeniu swej bezwyrazowej rozpaczy
zaciskam emocje i upycham je w ciszy
mych myśli
nie umiem podzielić się tym co rozdziera
moją duszę
i bestialsko kopie
kaleczy cełe ciało
odchodze za margines nietykalności
milczenia
strachu
...
dziś tylko umiem wypuszczać
łzy
gdy wszyscy zatapiaja się we śnie
ja tone w mroku
bezwonnym spokojnym
ukojeniu

nie umiem wam powiedziec co we mnie jest przepraszam

autor

Samira000

Dodano: 2006-11-10 18:56:03

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie