Biała róża
Matko moja (choć nieznana),
coś się w boskiej skryła chmurze...
spójrz na ziemię,
bo od rana mam dla ciebie białą różę!
Widzi to wiosenne słonko
i zza chmury ci powiada:
- Spójrz na ziemię, droga Bronko -
ktoś na grobie różę składa!
A i Bóg ci, matko moja,
z bram edenu podpowiada:
- Popatrz, Bronko - córka twoja
na twym grobie różę składa!
O matulu (niepoznana) -
miast laurki na Dzień Matki -
prześlę Tobie (zaraz z rana)
wiersz o róży, łzy i bratki!
Gliwice 26.05.2009 r.
Bronisławie – mojej rodzonej mamie
poświęcam
Komentarze (20)
Anno - dziękuję serdecznie i życzę dobrego popołudnia
:) B.G.
wzruszająco.
karl, beano - dziękuję ślicznie i pozdrawiam:) B.G.
czy to na ziemi, czy w niebie
miłość matki zawsze pragniemy...
piękny wzruszający do łez wiersz...
pozdrawiam:)
pięknie, a róża, piękna myśl
Pozdrawiam serdecznie