BIAŁE TULIPANY...

zrodzona w sztuce Szekspira
maleńką chwilą zamknięta
fortepian z nutami Szopena
i Ty tak uśmiechnięta...

mych wersów związana pętami
myślami co były nagością
serce portretem zamykasz
nie bronisz się przed miłością...

wrażliwa a ja tak nieznany
wyjątkowa jak kwiaty w Twoim wazonie
to biel i te tulipany
me słowo nicością tak płonie...

pozostań tak szczera bez złości
ja pyłem zostanę na wietrze
nie mogę dać Ci miłości
czas niech łzę prawdy zetrze...

autor

Sfinx

Dodano: 2007-04-16 16:09:49

Ten wiersz przeczytano 1045 razy

Oddanych głosów: 59

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie