Biały krzyż
Białe krzyże po lasach rozsiane
Czarna ziemia krwią przesiąknięta
Na mogiłach N.N. zapisane
To historia tej ziemi zaklęta
Bezimienni śpią zapomniani
Tylko wiatr ich czasem odwiedza
Polne kwiaty kwitną już dla nich
Od pamięci oddziela ich wiedza
W cieniu brzozy oczy zamknęli
Szumem lasu do snu kołysani
Gdyż wolności oddać nie chcieli
Tacy wielcy i tacy nieznani
Chociaż śmierć ich siłą wyrwała
Patriotów leśnych tak wielu
Kiedy salwa z armat zabrzmiała
Stanęli do apelu...
Komentarze (26)
ładny wiersz
a tych krzyży coraz mniej widocznych...więcej za to
przydrożnych
Przywołałeś na myśl święta i akademie wojskowe, kiedy
to właśnie wyczytywano poległych. Natomiast mogiły w
lesie często się spotykało będąc w lesie za grzybami i
właśnie wtedy takie myśli przychodziły do głowy -
pewnie bezimienny, inaczej - rodzina by zabrała w
odpowiednie miejsce.
poruszający wiersz pozdrawiam
Witam co kolejny piękniejszy
ba czytam i dech mi zapiera
jedna bajka mnie wzrusza
drugi wiersz porusza
a trzeci zaraz się dowiem ...czytam jednym tchem
Wiersz piękny, chwyta za serce, zakończony bardzo
ładną refleksją, Pozdrawiam cieplutko.
Piękny wiersz. Też kiedyś napisałem o mogiłach leśnych
wiersz.
Pozdrawiam
Bardzo ładnie, aż mam ciarki. Chwała. Pozdrawiam
serdecznie
Treść piękna, wiersz chwyta za serce. Przydałoby się
mniej prostych rymów gramatycznych.
Pozdrawiam
Dobry wiersz z piękną refleksją.
Tylko pomilczec... Pięknie z czcią.
"Tacy wielcy i tacy nieznani"
Chwała im.