Biały pokój...

Umysł rozszarpany... Karmiona lekami... Napojona strzykawkami... Wciąż żyje marzeniami...

Kiedyś się broniłam. Teraz jestem pokonana.
Tylko śmierć do mnie przemawia.Jestem w niej zakochana...

Pięści lądują na ścianach...
Lecz nie krwawią jak dawniej...
Ściany mojego mieszkania...
Były zimne, twarde...

Czasem jeszcze uderzam,
lecz miękkie ściany nie pozwolą uronić kropli krwi
Krzyczę,
lecz nie pozwalają aby wydostał się przez nie krzyk

Na dzień w którym zniknę czekam niecierpliwie
Nie pamiętam co to miłość. Wszyscy tu zapominają...
Odejdę w ukryty wymiar. Tam będę żyć szczęśliwie
Pamiętam tylko biały pokój bo w nim mnie trzymają...

Bella Jagódka dziękuję Ci i pozdrawiam... Nie martw się niech odpoczywa. Nożownik czuwa nad nią i Tobą...

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-06-29 19:11:03

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 132

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie