Biały szum

Porwał mnie rytm tam-tamów
Myślałem, że jestem odporny
Zbliżał się ku mnie siejąc niepokój
tysięcy jednakowych rąk i głów

Ten jeden raz – twierdziłem
Wiedząc, że to nieprawda
Jedyny raz popłynę z falą
Porwie mnie przypływ

Nie widzę już świętej latarni
Nie ma już dla mnie brzegu
Słyszę tylko biały szum
Wirujący w uszach aż do bólu

Chciałbym już być
śniętym jak ryba na ekranie
ostatniego komputera

Moskitiera nie zadziałała
Falochron nie pomógł
Wartością samo przeżycie

W rytm maszyn
W tętno basów
W klask dłoni

Światła parkietu migają
jak śnieżnobiały ekran monitora

Wpisałem: prorok
Odpowiedź: wczytuje…
Wszyscy kiedyś znikniemy
W białym, białym szumie

autor

Poukładany

Napisany: 2017-03-02 Dodano: 2020-03-02 02:37:17

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie