bieszczadzcy...

Janusz dziękuje za cudowne chwile i miejsca jakie
powspominałem czytając twój wiersz o naszych
Bieszczadach...pozdrawiam

Kochasz te góry, to czuje się w Twoich wierszach,
których temat zawsze jest bardzo ciekawy, pokazuje te
cudeńka, jak wymalowane. Jeszcze tylko warsztat
troszkę kuleje. Ale nie od razu Kraków zbudowano.
Pisz, bo w sercu poezja Tobie gra.

...góry kochamy bez względu na pory roku i kolory....
ale ludzie nie mogą być chorągiewkami muszą mieć
kręgosłup i nie sprzedawać swoich poglądów za
judaszowe srebrniki...dlatego kolory sa ważne...

Tyle miłości wylane w tych strofach, aż żałować
zaczynam, że nie znam tego piękna. Wiersz z ogromnym
ładunkiem emocjonalnym, można by rzec - Bieszczady,
moja miłość.

Piękny wiersz :) Aż zachciało mi się iść w góry ;)
hahaha Pozdrowionka

Az chcialabym poznac te Bieszczady a fanka gor nie
jestem ale ten wiersz...maluje je przepieknie!

Kocham te góry jak wiersze Twoje, nimi zbocza są
utkane... A Wy jedźcie, nie marudźcie, serce zostawić
tam nietrudno! :)

po tym co przeczytałam śmiem sądzić,
że pępowiny to Tobie toporem nie
odrąbią -czuć jak kochasz tę ziemię -
- piękny wiersz - pozdrawiam

Januszu. Czuję w Twoim wierszu miłość do ziemi, którą
zamieszkujesz. Ziemi, tak dotkniętej burzami historii,
tak urokliwej i pięknej. "Przeklęta, bo gdy jej nie
dotykam, nie czuję w dłoniach jej nagości, mój duch
odchodzi, na Rawkach znika, brakuje mi w słowach
wiarygodności". Ja czuję Twoją wiarygodność i
gratuluję ci pięknego, nierymowanego wiersza.
Serdecznie pozdrawiam.

Pięknie to opisałeś. Pozdrawiam:)

Przepiękny wiersz... A słowa metafora 'tkamy leśnym
runem przy ogniskach pieśni' po prostu niesamowita

"kocham te góry jakbym kochał ciebie" :)

Byłam tam w sierpniu , tego roku , widzialam tak , jak
napisałeś
Dziekuje

My poeci bieszczadzcy - brodaci mądrością
zieleni/śpiewamy gwiazdom na niebie/kłaniając się w
pas matce ziemi.

Wiersz bardzo dojrzały, wspaniały opis, było co
poczytać :)